En al mee eene keer … stond hij daar!
Pascale Platel gaat voor deze voorstelling in confrontatie met Frank, iemand met het syndroom van Down, iemand die op het eerste gezicht niet perfect is.

 Pascale: “Frank kan of wil niet alles doen, maar de dingen die hij doet, doet hij wel perfect. Zonder valse schaamte en met een zorgvuldigheid die heel bijzonder is. Het leert me de dingen echt te doen. Koffie drinken bijvoorbeeld. Dat is een moment. Hij leert me dat een boom een boom is, een aap een aap is en ik ik ben. Ik ben een vrouw die fotomodel wil worden, Frank is fotomodel, zanger, danser en acteur.”

Het ont-moeten tussen de twee acteurs is de basis van de voorstelling.
Een boeiende zoektocht naar de (im)perfectie van de “ander”.

Theater Tartaar groeide vanuit een theateratelier in een zorginstelling uit tot een vzw die sinds twee jaar en voor de volgende twee jaar ook structureel gesubsidieerd wordt in het kader van het kunstendecreet. Een voorstelling met een theatermaakster met de uitstraling van Pascale Platel is een manier om Vlaanderen te laten kennis maken met Theater Tartaar.

Ik ontmoette Pascale jaren geleden bij het maken van Ben Mira, een film van Yacine Talabi. Het was geweldig om opnieuw met haar en de rest van het team te werken in een speelse en tegelijk intieme setting. Frank is een revelatie voor mij. Een mooie mens en geweldig acteur. Zijn aandacht voor de dingen is aanstekelijk.

regie: Pascale Platel (concept Sofie Saller) 

spel: Pascale Platel & Frank Brichau, 

acteurscoach en dramaturgie: Lotte Spittaels, 

techniek: Kurt Verleure, 

geluid: Ruben Nachtergaele, 

beeld: Jonas Vandermeersch, 

decor: Filip Hamerlinck en Filip Heirwegh, 

Foto’s: Koen Broos.  

Met de steun van BRONKS